در ام پی فور عضو شوید برای ثبت دیدگاه، اشتراک کانال ها و ویدیوها.
سرویس کودک
پیشتازمووی
تحقيقات جديد نشان مي دهد كودكان هر چه زودتر بتوانند دروغهاي قانع كننده بگويند احتمال موفقيت آنها در زندگي شهروندي در آينده بيشتر است.
به نقل از ديلي تلگراف، محققان بر اين باورند كه توانايي دروغ گفتن در سن دو سالگي نشانه اي از سرعت رشد و پيشرفت مغز است و به معناي اين است كه آنها در آينده زندگي موفق تري را خواهند داشت.
آنها به اين نتيجه رسيدند كه اين دروغ هر چقدر قانع كننده تر باشد اين كودكان در سالهاي بعدي تيز هوش تر خواهند شد و توانايي فكر كردن آنها بهتر مي شود.
دكتر كانگ لي مدير انستيتو تحقيقات كودكان در دانشگاه تورنتو در اين باره مي گويد: والدين نبايد نگران دروغ گفتن كودكان باشند. تقريبا تمام كودكان دروغ مي گويند. آنهايي كه توانايي فكري بيشتري ارند بهتر دروغ مي گويند و ممكن است در آينده بانكداران خوبي شوند.
دروغ گفتن شامل چندين مرحله همزمان در مغز مانند جمع بندي منابع اطلاعاتي و جدا كردن اطلاعاتي است كه به سود طرف است. اين تواناييهاي مرتبط با بخشهايي از مغز هستند كه عملكردهاي اجرايي را كنترل مي كنند و از تفكر و منطق بيشتري استفاده مي كنند.
تحقيقات دكتر لي و تيمش روي 1200 كودك 2 تا 16 ساله انجام شده كه اكثريت آنها دروغ مي گفتند اما تنها كودكان با هوشهاي بالا بوده اند كه بهتر دروغ مي گفته اند.
در سن 2 سالگي 20 درصد كودكان دروغ مي گفتند، اين ميزان در 3 سالگي به 50 و در 4 سالگي به حدود 90 درصد مي رسد. پرنيرنگ ترين سال زندگي بر اساس تحقيقات آنها 12 سالگي بوده كه تقريبا تمام كودكان در اين سن دروغ مي گويند. تمايل به دروغ گفتن از 16 سالگي به بعد با كاهش روبرو شده و به 70 درصد مي رسد.
با رسيدن به مرحله جواني افراد ياد مي گيرند تا از ‹دروغهاي سفيد› استفاده كنند كه صدمه كمتري را به احساسات افراد مي زند.
محققان اعلام كردند هيچ رابطه اي ميان دروغ گفتن در كودكي و تمايل به فريب دادن ديگران و يا تقلب در امتحان و يا كلاهبرداري وجود نداشته و همچنين كنترل والدين يا آموزه هاي مذهبي هيچ تأثيري بر اين روند در دوران كودكي ندارد.
دكتر لي مي گويد اينكه متوجه بشويد كودك دروغ مي گويد بد نيست اما بايد از آن لحظه براي آموزش كودك استفاده كرد. وي گفت: شما نبايد بر سر او داد زده و عصباني شويد بلكه بايد در مورد اهميت صداقت و بار منفي دروغ گفتن صحبت كنيد. بعد از 8 سالگي اين شانسها بسيار نادر مي شوند.
تيم تحقيقاتي كودكان را با هم در اتاقي كه داراي دوربين مخفي بود قرار داد و اسباب بازي را در پشت آنها قرار داد و هنگام خروج از اتاق به آنها گفته شد به اسباب بازي نگاه نكنند. در 9 مورد از 10 مورد دوربين مخفي نشان داد كه كودكان به آن نگاه كردند.
اما زماني كه از آنها پرسيده شد نگاه كرده اند يا خبر اغلب جواب منفي دادند.
براي بچه هاي بزرگتر تحت نظارت دوربين مخفي صفحه اي از سئوالات داده شد كه پاسخ آنها در پشت صفحه بود و از بچه ها خواسته شد تا پاسخها را نگاه نكنند. برخي سئوالات بسيار راحت بود مانند اينكه چه كسي در كاخ سفيد زندگي مي كند. اما بچه هايي كه پاسخها را نگاه كرده بودند مثلا در پاسخ به اينكه چه كسي تونس را كشف كرد نوشته بودند: پرسيدوس آكمن"، و زماني كه از آنها پرسيده شد چطور اين جواب را مي دانستند آنها پاسخ دادند كه در كلاس تاريخ آن را ياد گرفته اند.
