فیلم پیانیست با دوبله فارسی

موزیک - بیوگرافی - درام - جنگی

داستان عجیب و تکان دهنده زندگی ولادیسلاو اشپیلمان، نوازنده ای که در هنگام اشغال ورشو به دست نازی ها مجبور می شود در جاهای مختلفی برای فرار از دست نازی ها پنهان شود.

ستارگان: Michal Zebrowski - Adrien Brody - Thomas Kretschmann - Ronan Vibert - Richard Ridings

کارگردان: Roman Polanski

اسکار بهترين بازيگر نقش اول
اسکار بهترين کارگرداني
اسکار بهترين فيلمنامه اقتباسي


مدیر دوبلاژ : امیرحسین صفائی
ارشیا شریعتی
نادر گهرسودی
امیر حسین صفایی
بهنوش فرهودی
میترا پور رمضان
بهزاد بابازاده
میلاد میرزایی
وحید افرین
میثم کبیری
محمد هدایتی
سحر عیسی زاد
شقایق فروبار
کیوان نژادکبودی
ابراهیم ربیعی
امید اسیایی
امیرعلی بیگدلی
ملیکا سلیمی

یادداشتی بر فیلم «پیانیست»

فیلم های زیادی در مورد هولوکاست ساخته شده اند که مهمترین آنها در چند سال گذشته فهرست شیندلر اسپیلبرگ بوده است. یا این وجود «پیانیست» که داستان تلاش یک مرد یهودی برای زنده ماندن در لهستان و در دوره جنگ دوم جهانی است از تمامی فیلم های هولوکاستی که قبل تر دیده ام تاثیرگذار تر است و فهرست شیندلر در مقایسه با این فیلم یک فیلم هالیوودی دست دوم به حساب می آید. ولادیسلاو اشپیلمن یکی از بزرگترین پیانیست های لهستان و یهودی بوده است، فیلم داستان زندگی این نوازنده را در فاصله سالهای 1939 تا 1946 روایت می کند. تمام فیلم از دید او روایت شده و او در تمامی صحنه های فیلم حضور دارد.
فیلم با بمباران ورشو شروع می شود. اشپیلمن و خانواده اش آماده فرار از دست نازی ها می شوند. وقتی از رادیو اعلام می شود که انگلستان وارد جنگ شده و فرانسه هم به زودی این کار را خواهد کرد آنان از رفتن منصرف می شوند. با این امید که حالا نازی ها باید توجهشان را به جای دیگری معطوف کنند. در بخش اعظم فیلم موسیقی شنیده نمی شود و یا حضوری کم رنگ دارد، این کاری عمدی است که به خصوص وقتی اسم یک فیلم «پیانیست» باشد هرچه بیشتر به چشم می آید. تنها در پایان فیلم است که پولانسکی به بیننده اجازه می دهد در زیبایی موسیقی غرق شود و این لحظه بسیار باشکوه است. عبارت «پیروزی روح انسان» آنقدر در موقعیت های مختلف به کار رفته که کاملا کلیشه شده است اما این عبارت بسیار دقیقی برای داستان زندگی اشپیلمان در دوران جنگ است. او پیش از جنگ یک نوازنده جوان کنسرت و آهنگساز بوده است و در روز بمباران ایستگاه رادیویی ورشو در حال نواختن قطعه ای از شوپن به صورت زنده بوده است. شش سال بعد از بمباران ورشو و موقعی که این رادیو بار دیگر شروع به کار می کند، او همان قطعه را می نوازد، اما حالا او تنها بازمانده خانواده اش است.
پولانسکی که در دوران بمباران ورشو کودکی اش را می گذرانده انگار تمام عمرش منتظر تعریف کردن این داستان بوده است او به خوبی از آشنایی خودش با موضوع فیلم برای انتقال حسی واقعی تر به بینندگان استفاده می کند. پیانیست تصاویر بسیار زیبایی دارد که توسط پاول الدرمان و با رنگ های سرد فیلمبرداری شده اند. فیلمنامه رولاند هاروود در عین موجز بودن، از احساسات گرایی دوری می کند و پولانسکی این لحن فیلم را به خوبی درک کرده و آنرا به اجرا درآورده است. وحشت جنگ که خود را به صورت نشان دادن صحنه هایی از مرگ کودکان و کتک خوردن یک پیرمرد توسط سربازی نازی نشان می دهد، به جای اینکه پر سر و صدا باشند مانند زمزمه هایی وحشت آور عمل می کنند.
آدرین برودی در نقش اشپیلمن تحولی خردکننده را از سر می گذراند؛ او از یک هنرمند مغرور و با استعداد به شبحی نحیف تبدیل می شود که با دستانی لرزان به دنبال غذا می گردد. برودی موفق می شود با کنترل دقیق بازی اش این تحول را به خوبی منعکس کند. پیانیست آرام آرام اشپلیمن را در این مسیر دنبال می کند. او با خانواده اش به حومه ورشو می رود (جایی که نازی ها 360 هزار یهودی ر ا در آنجا اسکان داده اند) و به کمک شبکه ای از دوستانش و سربازان مقاومت از جایی به جای دیگر فرار می کند و پنهان می شود.
در فیلم چیزی از زندگی پیش از جنگ اشپیلمان نمی بینیم و همچنین از حس او نسبت به موسیقی آگاه نمی شویم تا اینکه در نقطه ای تعیین کننده از فیلم او با یک پیانو تنها می ماند. به او هشدار داده شده که سر و صدا نکند و به همین دلیل انگشت های او با اندکی فاصله به نسبت کلیدها حرکت می کنند. چهره خسته و رنگ پریده او در این لحظه به چنان آرامشی می رسد که انگار با این کار به گرسنگی طولانی مدتی پایان داده است. موسیقی در صحنه دیگری در فیلم که با افسر آلمانی بازی می شود ناجی اشپیلمان می شود و برای بیننده هم که در طول فیلم از شنیدن آن تا حد زیادی محروم بوده است حس رهایی قدرتمندی ایجاد می کند. پیانیست یک داستان تکان دهنده درمورد زنده ماندن و ادای احترامی به نیروی رهایی بخش هنر است.
نویسنده: اسکات نش

واکنش منتقدها:
فیلم در سایت راتن تومیتوز امتیاز 95% را بر اساس 181 ریویو بدست آورده که معادل نمره 8/2 از 10 است: «فیلمی تکان دهنده با بازی های بسیار درخشان. این بهترین فیلم پولانسکی در سال های اخیر است ». در سایت متاکریتیک فیلم نمره 85 از 100 را بر اساس نظر 40 منتقد به دست آورده که نشانگر «تحسین جهانی» است.
«این بهترین اثر دراماتیکی است که درمورد هولوکاست دیده ام. فیلم بیانیه ای قدرتمند درمورد جنگ و انسانیت بوده و به تنهایی برای رستگاری هنری پولانسکی کافی است»
مایکل ویلینگتون (شیکاگو تریبون)
«من این فیلم را به خاطر بی طرف بودن آن و اینکه از بیننده اشک گدایی نمی کند تحسین می کنم.»
ریچارد شیکلر (تایم)

واکنش های مخاطبان در شبکه های اجتماعی:
امتیاز بینندگان در سایت راتن تومیتوز = 96%

نظر مثبت:
ابن فیلم رو نمیتونم از ذهنم بیرون کنم. خیلی کم پیش میاد فیلمی بتونه مثل پیانیست روی من تاثیر بذاره. وقتی شروع به دیدن فیلم کردم خیلی خسته بودم. نزدیکای نصف شب فیلم رو شروع کردم. از همون لحظه اول فیلم خواب رو از سرم پروند و میخکوبم کرد روی صندلی. موقع دیدن «فهرست شیندلر» گریه کردم اما وقتی پیانیست رو میدیدم زار میزدم! دیدن این فیلم رو به شدت توصیه میکنم به خصوص اگه به تاریخ علاقه دارید.

نظر منفی:
برخلاف فیلم های دیگه ای که درمورد هولوکاست هستن این فیلم کند و حوصله سر بر بود. من معتقد نیستم فیلمسازی درمورد هولوکاست کار بدیه اما واقعا به هرچیزی که راجع به این موضوع بوده توی فیلمای دیگه ای پرداخته شده و پیانیست چیز جذابی برای اضافه کردن نداره.

نویسندگان:
رونالد هاروود (فیلمنامه)، ولادیسلاو اشپیلمن (کتاب)

عوامل:
فیلمبرداری: پاول الدرمن
تدوین: هاروی دلوز
موسیقی: ووچک کولار

بودجه کلی: $35,000,000
فروش جهانی: $120,072,577

دیالوگ برگزیده:
اشپیلمان: همه اونها می خوان نازی های بهتری از هیتلر باشن.

جزئیات:
در طول فیلمبرداری فیلم در کراکوف پولانسکی تصادفا با مردی آشنا شد که در زمان جنگ به خانواده او کمک کرده بود تا فرار کنند.
فیلمبردار فیلم پاول الدرمان به آرامی و در طول فیلم رنگ را از قاب های فیلم حذف می کند تا نابودی تدریجی روح شهر ورشو و اشپیلمان را نشان دهد.
آدرین برودی که برای این نقش برنده اسکار بهترین بازیگر شد جوان ترین بازیگری است که این عنوان را با 29 سال از آن خود کرده است.
رومن پولانسکی (کارگردان) خود تجربه هولوکاست را از سر گذرانده است. پدر و مادر او هرکدام به کمپ های جداگانه ای فرستاده شده بودند. پدر او موفق به فرار می شود اما مادرش در آشویتز کشته می شود.
آدرین برودی برای ایفای این نقش نواختن پیانو را یاد گرفته است.
آدرین برودی برای نزدیک شدن به حس «از دست دادن»ی که شخصیت اشپیلمان تجربه می کند، خانه و ماشینش را فروخته و تا مدت ها تلویزیون نمی دیده است.
ولادیسلاو اشپیلمان که فیلم بر اساس زندگی او ساخته شده، در هنگام ساخت فیلم از دنیا رفته است.