از عصر سنگی تا عصر مجازی

نیاکان اولیه ما به‌خوبی می‌توانستند بدوند اما به‌سختی می‌توانستند ارتباط برقرار کنند. چند قرن طول کشید تا انسانها بتوانند از طریق نقش و نقاشی با هم ارتباط برقرار کنند. با اختراع خط و بعد از آن چاپ توسط یوهان گوتنبرگ آلمانی ارتباطات گسترش پیدا کرد و صنعت چاپ روزنامه‌خوانی و کتابخوانی را رونق داد. در دهه 1870 گراهام‌بل تلفن را اختراع کرد و دو دهه بعد مارکونی رادیو را اختراع کرد. در طول همین سال‌ها با تلاش چندین گروه سینما متولد شد. بعد از این تجربه جادویی در دهه 1950 دنیا شاهد تولد اولین تلویزیون سیاه و سفید بود. تا سال 1980 تلگراف سینما رادیو و تلویزیون و چیزهای دیگری اختراع شده بود و در این سال(1980) اولین رایانه شخصی به بازار آمد. این ابزار جدید قرار بود شخصی باشد ولی خیلی زود انسان‌ها با اتصال رایانه‌هایشان به هم دنیای جدیدی به وجود آوردند فضایی که هر روز گسترده‌تر از قبل می‌شود و دنیا را کوچک‌تر می‌کند. اینترنت که مانند تارعنکبوت همه دستگاه‌ها را به هم وصل کرده و در ابتدا قرار بود برای کارهای نظامی در آمریکا باشد اما امروز به زیست‌بوم دوم ما و موازی با فضای واقعی زندگی‌مان تبدیل شده است. آنچه که امروز مهم‌تر از کار کردن و پیشرفت تکنولوژی است فرهنگ استفاده از آن است. این فرهنگ تعریف ساده‌ای شامل داشتن سواد ارتباطی سواد رسانه‌ای و سواد اطلاعاتی است. اگرچه در قرن نوزدهم دیر رسیدن خبر مرگ همسر به ساموئل مورس این نقاش را به یک مخترع تبدیل کرد و با ساخت دستگاه تلگراف و اختراع کد مورس سرعت ارتباطات را بیشتر کرد ولی یادمان باشد در عصر تکنولوژی تعمق و تفکر در دریافت و ارسال پیام به‌اندازه سرعت مهم و شاید از آن مهم‌تر است.