غده تیروئید، هورمون ها و مشکلات تیروئید

تیروئید یک غده درون‌ریز پروانه‌ای شکل است که در گردن قرار دارد. دور نای، درست زیر غضروف تیروئید - سیب آدم - پیچیده شده است.
دو هورمون اصلی تیروئید تری یدوتیرونین، T3 و تیروکسین، T4 هستند. اعداد 3 و 4 تعداد اتم های ید موجود در یک مولکول هر هورمون را نشان می دهد. T3 و T4 در مجموع به عنوان هورمون های تیروئید شناخته می شوند.
ترشح هورمون تیروئید تحت کنترل هورمون محرک تیروئید، TSH، از هیپوفیز قدامی است. TSH به نوبه خود توسط هورمون آزاد کننده تیروتروپین، TRH که توسط هیپوتالاموس تولید می شود، القا می شود. مقدار هورمون‌های تیروئیدی در گردش توسط یک حلقه بازخورد منفی تنظیم می‌شود: وقتی سطح آنها خیلی بالا باشد، تولید TSH و TRH را سرکوب می‌کنند و در نتیجه تولید خود را مهار می‌کنند.
هورمون های تیروئید باعث افزایش سرعت متابولیسم بدن می شوند. آنها اشتها، هضم، تجزیه مواد مغذی و جذب را تحریک می کنند. آنها همچنین مصرف اکسیژن را افزایش می دهند، ضربان تنفس، ضربان قلب و قدرت انقباض را افزایش می دهند. در نتیجه تولید گرمای بدن افزایش می یابد. ترشح هورمون تیروئید معمولا در ماه های زمستان افزایش می یابد تا بدن گرم بماند.
هورمون های تیروئید نیز برای رشد استخوان و رشد مغز جنین مهم هستند.
2 گروه عمده از مشکلات تیروئید وجود دارد:
کم کاری تیروئید: زمانی که تیروئید به اندازه کافی هورمون تولید نمی کند، منجر به متابولیسم پایین، همراه با فعالیت های تنفسی و قلبی عروقی کند می شود. علائم شایع شامل خستگی، افزایش وزن با وجود کم اشتهایی، عدم تحمل سرما، ضربان قلب کند، خونریزی شدید قاعدگی و یبوست است. کمبود ید و تیروئیدیت هاشیموتو شایع ترین علل هستند. تیروئیدیت هاشیموتو یک بیماری خود ایمنی است که در آن غده تیروئید به تدریج توسط سیستم ایمنی بدن از بین می رود.
کم کاری تیروئید، به ویژه زمانی که ناشی از کمبود ید باشد، ممکن است منجر به تورم غده تیروئید، به نام گواتر شود. در تلاش برای رفع سطوح پایین هورمون های تیروئید، هیپوفیز TSH بیشتری تولید می کند تا غده تیروئید را تحریک کند. تیروئید، در حالی که قادر به ساخت هورمون های بدون ید نیست، با افزایش اندازه به TSH پاسخ می دهد.
کم کاری تیروئید با جایگزینی هورمون تیروکسین کنترل می شود.
پرکاری تیروئید: زمانی که غده تیروئید بیش از حد هورمون تولید می کند که منجر به متابولیسم بیش از حد فعال می شود، همراه با تعداد تنفس و قلبی عروقی که بالاتر از حد لازم است. علائم شایع عبارتند از تحریک پذیری، بی خوابی، کاهش وزن با وجود اشتهای خوب، عدم تحمل گرما، تپش قلب و اسهال.
پرکاری تیروئید معمولاً توسط بیماری گریوز ایجاد می شود، اختلال خود ایمنی دیگری که با وجود آنتی بادی به نام ایمونوگلوبولین تحریک کننده تیروئید، TSI مشخص می شود. TSI، مشابه TSH، غده تیروئید را برای تولید هورمون تحریک می کند. با این حال، برخلاف TSH، TSI توسط مکانیسم‌های بازخورد منفی تنظیم نمی‌شود، که منجر به تولید کنترل‌نشده هورمون‌های تیروئید می‌شود. TSI همچنین غده تیروئید را تحریک می کند تا رشد کند، که ممکن است منجر به تشکیل گواتر شود.
پرکاری تیروئید ممکن است با داروهایی که عملکرد تیروئید را سرکوب می کنند، ید رادیواکتیو که به طور انتخابی غده تیروئید را تخریب می کند، یا جراحی که بخشی از غده را خارج می کند، مدیریت شود.