درمان سردرد تنشی

مداخلات غیردارویی و با هدف تسکین درد، بازیابی عملکرد و بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت. بیماری های همراه نیز باید در تصمیم گیری در نظر گرفته شوند که ممکن است شامل افسردگی، اضطراب، اختلالات خواب، گردن درد، سایر شرایط درد مزمن باشد. TTH نادر را می توان در درجه اول با درمان حاد و اصلاح شیوه زندگی مدیریت کرد، اما ETTH یا CTTH مکرر ممکن است نیاز به درمان دارویی پیشگیرانه و/یا مداخلات رفتاری داشته باشد. آموزش به بیمار نقش زیادی در مدیریت TTH ایفا می کند. بیمار و برای توضیح پاتوفیزیولوژی، عادات و عوامل مهم سبک زندگی، درمان های بالقوه، و پیش آگهی وضعیت. اغلب حملات TTH را می توان با مسکن های ساده مانند پاراستامول (استامینوفن)، آسپرین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یا NSAID ها و استراتژی های غیردارویی مانند بهداشت خواب، تمرین منظم تکنیک های آرام سازی مانند مدیتیشن و تنفس دیافراگمی کنترل کرد. هیدراتاسیون و روش های فیزیکی مانند ماساژ. اثربخشی و ایمنی پاراستامول، آسپرین، ایبوپروفن و کتوپروفن در درمان حاد TTH در مطالعات کنترل شده تصادفی نشان داده شده است. سایر NSAID ها، مانند ناپروکسن، دیکلوفناک، شواهد کمتری برای اثربخشی دارند، اما در عمل رایج هستند. همچنین شواهدی وجود دارد که کافئین هنگامی که با استامینوفن، اسید استیل سالیسیلیک یا ایبوپروفن ترکیب می‌شود، اثربخشی مسکن‌ها را در درمان حاد TTH بهبود می‌بخشد. اهداف کلیدی درمان پیشگیرانه کاهش دفعات و شدت حملات است. اگرچه درمان های پیشگیرانه برای جلوگیری از همسان سازی TTH نشان داده نشده است، بسیاری از پزشکان برای جلوگیری از پیشرفت و کاهش خطرات عوارض ناشی از مصرف بیش از حد دارو، اقدامات پیشگیرانه را تجویز می کنند. برای اکثر موارد ETTH نادر با کمتر از 10 روز با سردرد در ماه، نیازی به درمان پیشگیرانه نیست. . در مورد ETTH مکرر که مشخصه آن 10-14 روز همراه با سردرد در ماه است، ممکن است به پیشگیری نیاز باشد، به ویژه زمانی که حملات TTH بر توانایی فرد برای عملکرد صحیح در نقش هایی مانند مسئولیت های شغلی، مدرسه و خانواده تأثیر می گذارد. در مورد CTTH درمان پیشگیرانه نشان داده شده است. درمان های پیشگیرانه ممکن است دارویی یا غیردارویی باشد. درمان چندوجهی باید برای هر بیمار جداگانه انجام شود و ممکن است شامل درمان‌های مداخله‌ای باشد. دستورالعمل های مبتنی بر شواهد برای پیشگیری دارویی TTH سه عامل را برای درمان پیشگیرانه TTH توصیه می کند: آمی تریپتیلین با برچسب A به عنوان خط اول و ونلافاکسین و میرتازاپین با برچسب B به عنوان خط دوم. به عنوان خط سوم درمان، توصیه با برچسب B شامل کلومیپرامین، ماپروتیلین و میانسرین است. تیزانیدین، یک شل کننده عضلانی، ممکن است در عمل برای پیشگیری از CTTH مفید باشد. طیف وسیعی از درمان‌های غیردارویی با شواهد و ایمنی خوب برای مدیریت پیشگیرانه TTH وجود دارد. دستورالعمل ها توصیه می کنند که ابتدا آنها را در نظر بگیرید. آنها را می توان با دارودرمانی ترکیب کرد یا به تنهایی انجام داد و شامل درمان های فیزیکی و شغلی، درمان های رفتاری زیستی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، بیوفیدبک و درمان آرامش بخش، طب مکمل و یکپارچه است که شامل طب سوزنی، ماساژ، مدیریت خواب می شود. ، رویکردهای رژیم غذایی مدیریت استرس و اصلاح سبک زندگی.