هوای عاشقی

غزلی از مفرح همدانی شاعر معاصر همدانی با مضمون عاشقانه، عارفانه در توصیف عشق، عاشق، از دیوان ارمغان ملکوت

من و امشب هوای عاشقی و چشم بیداری /
جمال شاهدی ، آوای چنگی، جام سرشاری /
چو مجنون سُرمه می بندم ز گَرد محمل لیلی /
قدم­ روزی­ اگر اِی­ دوست روی­ دیده­ بگذاری /
در این اندیشه ­ام بوسی بدزدم از لبت امّا /
مِی همّت نخورده ما کجا و رسم عیّاری؟
من از برق نگاه دلنشـین دوست دانستم/
نیستانی به خاکسـتر نشیند از دَم ناری /
حکایت­ها کُند از وادی گسترده غفلت /
قیام ناله­ای از سینه صِید گرفتـاری /
جهان در بی­خیالی خوش بوَد ساقی عنایت کُن /
بده پیمانه­ای تا وارهم زین سقف پرگاری /
حضور مطرب و ساقی لبی امشب به مِی تَر کُن /
چو از این کاروان فردا نماند هیچ دیّاری /
کمند انداز این صحرا، کران تا بی­کران هر دَم /
شکار تازه­ای دارد ز خود غافل مشو، باری
عذابــــت میدهد افتد اگر در دیده خاشاکی /
مباد آنکه گناه خویشتن را خُرد پنداری /
ز نور خانقاه قُدسـیان توفیق می­گیرد /
بدرّد گر حجاب از خویشتن اشک گُنه کاری /
ز یک­سو اشک و یک­سو ناله،یک­سو خون دل یا رب /
مُفـرّح را ببین دارد عجــــب آشفته بازاری /