سردرد های میگرنی

میگرن یکی از اختلالات شدید است که ویژگی آن سردردهای ملایم یا شدید پی در پی می‌باشد و غالباً با علایمی در سیستم عصبی آتونومس همراه است. این واژه از زبان یونان/یونان ἡμικρανία (hemikrania)گرفته شده است، "درد در یک طرف سر"،", از ἡμι- (hemi-) و and κρανίον (kranion), "جمجمه" این نوع از سردرد در یک طرفه است (بر نیمی از سر تاثیر می‌گذارد) و ماهیتا ضربان‌دار است و از ۲ ساعت تا ۷۲ ساعت ادامه دارد. علایم همراه با آن می‌تواند شامل حالت تهوع، استفراغ، نورگریزی (افزایش حساسیت به نور)، صدا ترسی (افزایش حساسیت به صدا) باشد و درد به طور کلی با بالا رفتن فعالیت بدنی افزایش می‌یابد. بیش از یک سوم افراد مبتلا به سردردهای میگرنی نشانه‌های پیش درامدی/اورا را دریافت می‌کنند: نوعی اختلالات گذرای دیداری، حسی، زبانی یا حرکتی که نشان می‌دهند سردرد به زودی شروع خواهد شد. این باور وجود دارد که دلایل بروز میگرن ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی است. . حدود دو سوم افراد مبتلا سردردها را از خانواده به ارث می‌برند.نوسان سطح هورمون می‌تواند نقش داشته باشد: میگرن در زمان بلوغ، در پسرها کمی بیشتر از دخترهاست، اما در میان زنان حدود دو تا سه برابر بیشتر از مردان است. . سردردهای میگرنی معمولاً در دوره بارداری کاهش می‌یابند. . ساز و کار دقیق میگرن ناشناخته است. البته این باور وجود دارد که میگرن به دلیل نوعی اختلال در رگ‌های خونی و عصبی باشد. نظریه اولیه مربوط به افزایش قابلیت تحرک قشر مخ و کنترل ناهنجار یاخته‌های عصبی درد در عصب سه قلوی ساقه مغز می‌باشد.
اولین توصیه مدیریتی برای این نوع از سردردها استفاده ازمسکنهایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن است، و برای تهوع و پیشگیری از حمله استفاده از انتی امتیک توصیه می‌شود. داروهای تخصصی‌تر میگرن شامل تریپتانها یا ارگوتامینها هستند که آن‌ها را می‌توان برای کسانی توصیه کرد که مسکن‌های ساده بر آن‌ها تاثیر ندارند. در سراسر جهان بیش از 10% از مردم در برخی از برهه‌های زندگی دچار میگرن شده‌اند.