حراج آنتن رسانه ملی، قسمت دوم

صدا و سیما با این توضیح که بودجه عمومی کفاف دخل و خرجش را نمیدهد، از مدت ها قبل آگهی فروشی کرده و همان طور که در ویدئوی قبلی مشاهده کردید به صورت رسمی و قراردادی تحت عنوان "برنامه مشارکتی" اقدام به آنتن فروشی هم میکند.
آگهی گرفتن این سازمان تا جایی پیش رفته که حتا شرکت های کارگزار صدا و سیما تعرفه حضور در شبکه خبر را هم منتشر میکنند.
در سایر کشورهای دنیا وقتی سازمانی از محل دولتی پول دریافت میکند، گزارش مفصلی نیز از دخل و خرجش ارایه میدهد، سیمای ملی ما هم از شهروندان پول دریافت میکند، اما چون در ایران چیزی شبیه صورت مالی این سازمان در اختیار ما نیست، ناچاریم خودمان تخمین بزنیم.
اجازه دهید یک حساب و کتاب سر انگشتی داشته باشیم. در گزارش های زیادی قبل از این، گفته شده "محاسبه درآمد صدا و سیما از آگهی هاش ممکن نیست" این کار به خاطر مشخص نبودن تایم ، طبقه ، قیمت اگهیو فاکتورهای دیگر کمی سخت است، اما میتوان تخمین زد.

برای این کار یک روز عادی وسط هفته را در نظر میگیریم؛ یعنی روز سه شنبه نوزدهم خرداد همین امسال.

از ساعت 7 صبح تا ساعت 12 شب حدودا 20 بار در شبکه سوم صدا و سیما آگهی پخش شده . همچنین سه برنامه مشارکتی رسمی هم با آرم برنامه مشارکتی پخش شده است. این آگهی ها قبل یا بین برنامه های صبحگاهی، سریال شمعدونی، سلامت باشید و حتا سمت خدا و.... پخش شدند.

جمع اگهی های پخش شده در این روز حدودا یک ساعت و ده دقیقه یا 4 هزار و 292 ثانیه بوده است.

ما جدول قیمت آگهی ها برای سال 94 را هم در اختیار داریم. بر اساس ماده 15 نرخ پایه آگهی ها از هر ثانیه 100 هزار تومان شروع و تا طبقه 35 که 7 میلیون و 410 هزار تومان است پیش میرود. پایه آگهی ها بر اساس نوع فعالیت مشتری تعیین میشود.

در اینجا میانگین قیمت پایه این 35 طبقه را در نظر میگیریم که برابر هر ثانیه 2 میلیون و 871 هزار تومان است . حالا این رقم را در 4 هزار و 292 ثانیه روز سه شنبه ضرب کنیم، به رقم 12 میلیارد و 300 میلیون تومان خواهیم رسید.

ممکن است گفته شود برخی از این آگهی ها با تخفیف محاسبه شدند. بسیار خب؛ 30 درصد عدد فوق را بابت تخفیف کنار میگذاریم.

به عدد 8 میلیارد و 600 میلیون تومان میرسیم، حالا 14 درصد این رقم را که سهم شرکت های تبلیغاتی است را کنار بگذاریم . به رقم 7 میلیارد و 400 میلیون تومان خواهیم رسید.

در این محاسبه سه برنامه مشارکتی "بهونه" به سفارش "شیبابا" آشپزخانه شماره سه به سفارش "داتیس"و برنامه سفارشی وزارت راه که در روز 19 خرداد پخش شدند را در نظر نمیگیریم.

سال 365 روز است، فرض کنیم در سال روی هم یک هفته تلویزیون به دلایل مناسبتی اگهی پخش نکند، با این حساب در یک سال درامد فقط شبکه سه حدودا 2 هزار و 650 میلیارد تومان خواهد بود!

از 13 شبکه تلویزیون اگهی های بازرگانی پخش میشود. رقمی که در مورد شبکه سه و در 19 خرداد تخمین زده شد به یک روز عادی اختصاص داشت. طبیعتا در مناسبت ها مثل عید نوروز، اعیاد مذهبی( که اگهی های تبریک بیشتر میشوند)، قبل از بازگشایی مدارس، شب عید، قبل از فصل سرما و.... یا پخش زنده فوتبال درامد صدا و سیما به صورت قابل توجهی افزایش پیدا میکند.طوری که رسانه ها از ارقام نجومی صحبت میکنند. اما همه اینها را کنار میگذاریم تا عدد تخمینی واقعی تر باشد

2 هزار و 650 میلیارد تومان درامد تقریبی سالانه شبکه سه را در 13 شبکه زیر نظر اداره کل بازرگانی سیما ضرب کنیم. رقمی بیش از 34 هزار میلیارد تومان خواهد بود.

ممکنه گفته شود این محاسبات از اساس اشتباه هستند! بسیار خب؛ درباره قیمت آگهی ها شاید تردید ایجاد شود، اما در مورد زمان آنها میتوان تخمین درستی داشت!

اگر هر شبکه طی روز فقط 60 دقیقه آگهی پخش کند و یک هفته در سال را هم حذف کنیم، بازهم تلویزیون سالانه حدود 17 میلیون ثانیه اگهی پخش میکند.

نیمی از هزینه های سازمان هر سال در قانون بودجه مشخص و نیم دیگر از طریق درامد زایی تامین میشود. در قانون بودجه امسال سهم صدا و سیما نزدیک هزار میلیارد تومن بوده، بنابراین سازمان هزار میلیارد هم باید درآمد زایی داشته باشد.

حال اگر بابت این17 میلیون ثانیه تنها هزار میلیارد تومان دریافتی صدا و سیما باشد، یعنی قیمت پایه آنتن رسانه ملی برای هر ثانیه تنها 60 هزار تومان است؟ این عدد وقتی معنا دار میشود که توجه داشته باشید قیمت کوچک ترین کادر آگهی روزنامه همشهری 5 میلیون تومان است!

طبقه قانون ، امسال سهم صدا و سیمای ایران از بودجه عمومی کشور نزدیک به هزار میلیارد تومان ذکر شده است. البته دولت ابتدا در لایحه این سهم را 890 میلیارد تومان در نظر گرفته بود که در مجلس 70 میلیارد به رقم دولت اضافه شد.
این سازمان برابر همین مبلغ نیز باید درآمد زایی داشته باشد که جمعا به حدود دو هزار میلیارد تومان میرسد. ما اگر همین 2 هزار میلیارد را هم در نظر بگیریم بازهم برای یک رسانه عدد بزرگی به نظر میرسد. سی ان ان را حتما میشناسید. طبق مطلبی که در یو اس ای تودی منتشر شده، بودجه سالانه این غول رسانه ای جهان که در بیش از 212 کشور و منطقه کره خاکی مخاطب دارد 750 میلیون دلار است. این رقم به تومان چیزی نزدیک به 2 هزار میلیارد تومان است. به نظر شما لا اقل از نظر تعداد مخاطب، سی ان انی که 100 میلیون مشترک تنها در خود ایالات متحده دارد و صدا و سیمای ایران قابل مقایسه هستند؟

اواخر سال قبل بحث مفصلی بین رسانه ها و صدا و سیما درگرفته بود. خبری منتشر شد که صدا و سیما از دولت درخواست 100 میلیارد کمک نقدی کرده است. پس از آن خبر دیگری منتشر شدکه این سازمان مبلغ یک میلیارد و سیصد میلیون دلار از صندوق توسعه ملی، خواسته تا به مشکلات مالی این سازمان‌ پایان دهد.

البته بلافاصله پس از انتشار این اخبار روابط عمومی این سازمان طی تکذیبیه ای شدید اظهار داشت حتا یک ریال کمک، از دولت دریافت نکرده و گرفتن کمک های ارزی نیز از قدیم برای "بهبود بخشی سیگنال رسانی و مسائل فنی"مرسوم بوده است. ....