آهنگ بانوجان از امیرعباس گلاب

تو اگر دست نجنبانی دلم پیر شود

طفلِ نوپای غزل باز زمین گیر شود

بی قرارم که به دست آورمت من یا نه

ترسم از دست بری و تا ابد دیر شود

همه تقدیرِ جهان بی تو نمیرزد هیچ

جز نگاهِ تو نگاهی که نمیرزد هیچ

اندکی فرصت شادی که در این دنیا هست

بی تو این شادی و غم ها و جهان یک جا هیچ

بانو جان ، فرفری مویِ غزل سازِ منی

بانو جان ، عشق خاموشِ غزل های منی

بانو جان ، تو از این حالِ دلم بی خبری

بانو جان ، جز دلِ من به کسی دل ندهی

بانو جان ، بانو جان ، بانو جان

دلِ من گرمایِ دست تو را میخواهد

برق اغوا گر چشمانِ تو را میخواهد

باد هم اغوایِ اینهمه مویِ فر شد

مویِ فر دار و غزل دارِ تو را میخواهد

من شدم در به درِ یک بله از لب هایت

بس که یک عمر نشستم که بگویی شاید

اینهمه ناز نکن من چه گناهی کردم

که شدم عاشق آن رویِ چو قرصِ ماهـــت

بانو جان ، فرفری مویِ غزل سازِ منی

بانو جان ، عشق خاموشِ غزل های منی

بانو جان ، تو از این حالِ دلم بی خبری

بانو جان ، جز دلِ من به کسی دل ندهی

فرفری مویِ غزل سازِ منی

بانو جان ، عشق خاموشِ غزل های منی

بانو جان ، تو از این حالِ دلم بی خبری
بانو جان ، جز دلِ من به کسی دل ندهی
برای استفاده از متن افزوده ی این آهنگ آن را از سرور های موزتکس