مستندی زیبا از زندگی در زیر آب

بشر همچنان با ادوات جديدي که مي سازد، به دنبال شناخت بيشتر از محيط اطراف است و به گفته دانشمندان اعماق درياها و اقيانوس ها، يکي از موارد بسيار مورد توجه است.آمار نشان مي دهد به دليل عدم توانايي در ورود به مناطق عميق اقيانوس ها، تنها 5 درصد از درياها آن هم تا عمق يک هزار پايي، مورد شناسايي قرار گرفته است.
دانشمندان براي شناسايي گونه هايي جديد از آبزيان، مي خواهند به عمق 35 هزار پايي بروند.(جالب است بدانيد کشتي غرق شده تايتانيک در عمق 15 هزار پايي اقيانوس، آرام گرفته است)هدف ديگر آنها کنکاش در عمق 20 هزار پايي است.اگر بشر بتواند به اين ميزان پنج هزار پاي ديگر اضافه کند، خواهد توانست با 98 درصد از آنچه دانشمندان به آن موجودات ناشناخته اقيانوس ها مي گويند آشنا شوند.
همانطور که می دانيم اقيانوس ها تقريبا 71 درصد از سطح زمين را پوشش داده و از نظر عمقی به چند منطقه تقسيم می شوند. در آنها 2 منطقه اصلی وجود دارد: 1) منطقه پلاژيک و 2)منطقه بنتيک(کفی)
در منطقه پلاژيک ارگانيسم ها آزادانه روی سطح آب شناور می شوند و اما در منطقه بنتيک، ارگانيسم ها با کف ارتباط دارند. منطقه پلاژيک: شامل1) منطقه نريتيک است که تا عمق 200 متری آب را (روی فلات قاره) پوشش می دهد و 2)منطقه اقيانوسی که در زير فلات قاره تا کف اقيانوس را در بر می گيرديعنی بيشتر از 200 متر را از نظر عمقی در بر می گیرد.
منطقه اقیانوسی خود به چند بخش نيز تقسيم می شود:
1)اپی پلاژيک: از سطح تا عمق 200 متری در دريا همراه با نور و اکسيژن غنی در سطح آب
2) مزوپلاژيک از عمق 200 تا 1000 متری آب را در بر می گیرد در جائی که نور بتدريج کم می شود و دما بين 4 تا 8 درجه سانتی گراد است. با افزايش دما، مقدار غذای در دسترس و اکسيژن حل شده نيز در حال کاهش است. 3) منطقه ژرفی(bathypelagic) زير 1000 متری آب تا عمق 4000 متری را شامل می شود و
4) منطقه مغاکی(Abyssopelagic)که زيستگاه عميق دريا از 4000 تا 6000 متریست و يک فضای آبی پهن است که شامل انواع ماهيان عجيب و ويژه می باشد. اين ماهيان برای زندگی در اين آبهای عميق است بصورت ويژه ای سازگار شده اند و اشکال گوناگونی در شکل بدن و فيزيولوژی آنها ديده شده که با خصوصيات فيزيکی منطقه عميق دريا ارتباط دارد.