حسین پناهی - خوب می دانم سالهاست که مرده ام

این جایم
بر تلی از خاکستر
پا بر تیغ می کشم
و به فریب هر صدای دور
دستمال سرخ دلم را تکان میدهم...سیاه سیاهم
با زرد هماهنگم کن استاد!
گاه حجم یک کلاغ
کنتراست یک تابلو را حفظ میکند...
به ساعت نگاه می کنم حدود 3 نصفه شب است
چشم می بندم تا مباد که چشمانت را از یاد برده باشم
و طبق عادت کنار پنجره می روم
سو سوی چند چراغ مهربان
و سایه های کشتزار شبگردان خمیده و خاکستریِ گسترده بر حاشیه ها
و صدای هیجان انگیز چند سگ
و بانگ آسمانی چند خروس
از شوق به هوا می پرم
چون کودکیم
و خوشحال که هنوز
معمای سبز رودخانه از دور برایم حل نشده است
آری از شوق به هوا می پرم و
خوب می دانم
سالهاست که مُرده ام...حسين پناهي