کارتون خانواده خرسها- قسمت دوازدهم

کارتون بسیار نوستالژیک خانواده خرسها ساخته ۱۹۷۳ انگلستان است. تعدادی خرس با عمری طولانی در جایی به دور از انسان ها زندگی می‌کنند. آنها عاشق هوای پاکند و دائم در پاکیزگی محیط اطرافشان می‌کوشند.
این خرس‌ها یا در واقع «وامبل‌ها» حیوانات پشمالویی شبیه خرس یا حتی گورکن بودند با دماغی نوک تیز و دراز که دور از انسان‌ها در منطقۀ بکری زندگی می‌کردند. آنها همیشه در تمیزی و زیبایی محیط زیست می‌کوشیدند و شعار معروفشان این بود: از آشغال‌های بد استفادۀ خوب می‌شه کرد. آنها عاشق هوای پاکیزه بودند و این درست چیزی بود که در دهۀ ۷۰ میلادی در انگلستان کمتر به آن توجه شده بود. همین موضوع باعث شد وامبل‌ها در دورۀ خود بسیار مورد توجه قرار گیرند.
یک روز که «الیزابت برسفورد» فرزندان خود «مارکوس» و «کِیت» را برای هواخوری و پیاده‌روی به منطقۀ وسیع و خوش آب و هوای «ویمبلدون کامن» در جنوب غربی لندن برده بود ایدۀ اولیۀ داستان وامبل‌ها در ذهنش شکل گرفت و اسم این جانوران را هم از تلفظ غلط دختر کوچکش کیت که به اشتباه منطقۀ ویمبلدون را وامبلدون می خواند برگرفت. آن روز او تک‌تک شخصیت‌های داستانش را در خیالش شخصیت‌پردازی کرد و جالب اینجاست که خُلق و خوی هرکدام از آنها براساس اخلاقیات یکی از آدم های اطراف الیزابت در ذهنش نقش بسته بودند. مثل شخصیت عموبزرگ که از روی شخصیت پدرشوهرش گرفته شده بود یا «توبوموری» (نارنجی) که اخلاقش مثل برادر الیزابت بود و یا «اُرینوکو» (شالگردن) که خلق و خویی شبیه به مارکوس پسر نوجوان الیزابت داشت.
درواقع آنچه الیزابت برسفورد از ظاهر وامبل‌ها در کتاب‌هایش توصیف کرده بود باعث شد که وامبل‌ها به نوعی خرس نسبت داده شوند، بنا به توصیف‌های او، درست است که آنها پنجه‌ای شبیه گورکن داشتند و در زمین نقب می زدند اما هیکلی تقریباً برابر یک انسان بالغ داشتند و بخاطر نوع تغذیه و بدن پشمالوشان بیشترشمایل یک خرس در ذهن تداعی می‌شد. اما نسبت‌هایی که بعدها در انیمیشن آن درنظر گرفته شد، موجوداتی نسبتاً کوچک بودند با قدی تقریباً تا زانوی انسان، و بیشتر شبیه به بچه خرس یا عروسک‌های تدی-خرس بودند.