تکنولوژی هیبریدی خودروی هوندا

با کمال احترام برای کمپانی‌های دیگر، به خدمت گرفتن راه‌حل‌های بسیار ظریف برای مسائل پیچیده یکی از تخصص‌های هوندا است. وقتی اولین هیبریدی‌های هوندا وارد بازار آمریکا شدند، توانستند بازار را از دست رقیب، یعنی تویوتا، خارج کنند. کاری که هوندا کرد، بسیار ساده بود؛ یک موتور AC، مستقیماً در امتداد چرخ فلای‌ویل موتور بنزینی قرار داده شد. این طراحی که با عنوان «همکاری یکپارچه موتوری» نامیده شده، حجم بسیار کمی گرفته و بسیار به‌صرفه نیز بود. با این حال، در این شیوه طراحی، حداقل تا سال ۲۰۰۶، استفاده از حالت کامل نیرومحرکه الکتریکی مقدور نبود. در حال حاضر، خودروهای «هیبرید» به «پلاگین هیبرید» ارتقا داشته‌اند و شرکت هوندا نیز، در یک طراحی جدید، دو موتور برای پیشرانه هیبریدی خود در نظر گرفته است که اصلاً شبیه به سیستم‌هایی مانند CVT در مدل‌هایی مثل تویوتا پریوس و دیگران نیست.
در ابتکار جدید هوندا، به طرزی هوشمندانه، حداقل در چیزی که ما از تعویض دنده و گیربکس سراغ داریم، خبری از تغییر دنده سرعت نیست. چهار عدد دنده بین منبع نیرومحرکه بنزینی و الکتریکی و چرخ‌های جلو، ارتباط برقرار می‌کنند و در این میان، نسبت انتقال قدرت، در تمام شرایط، برابر خواهد بود. پیشرانه ترکیبی در سه حالت استاندارد، عمل می‌کند: الکتریکی خالص، بنزینی خالص و ترکیب بنزینی و الکتریکی؛ بدون هیچ‌گونه تعویض دنده و نسبت انتقال نیروی موتور.