تفاوت پایه سنوات و حق سنوات

حق سنوات: حق سنوات با عنوان مزایای پایان کار یا مزایای پایان خدمت می شناسند، که طبق قانون کار ماده ۲۱ مبلغی معادل اخرین حقوق دریافتی کارگران می باشد، که از طریق کارفرما با پایان کار یا فسخ قرارداد می بایست پرداخت گردد. اگر فردی کمتر از یکسال کارکرد داشته باشد به نسبت مدت کارکردشان به آن ها حق سنوات پرداخت میگردد. مبلغ سنوات را می توان در پایان هر سال به همراه عیدی و پاداش، به حساب کارگران واریز کردو به اصطلاح بصورت سالانه سنوات را تسویه کرد. نظر به اینکه پرداخت سنوات خدمت منوط به خاتمه قرارداد کار می باشد لذا در قراردادهای کار دائم، چنانچه در حین اجرای قرارداد کار از جمله در پایان هر سال خدمت کارگر، سنوات وی محاسبه و به وی پرداخت گردد این پرداخت ها علی الحساب تلقی و در حکم بدهی کارگر به کارفرما محسوب می شود و در خاتمه کار و قطع رابطه از کل مبلغ سنوات خدمت وی که بر اساس آخرین مزد کارگر محاسبه می شود کسر و مابقی آن به کارگر پرداخت خواهد شد.
پایه سنوات: پایه سنوات مطابق با اعلام شورای عالی کار برای کارگاههایی که بر اساس طرح طبقه بندی مشاغل پیش می روند، بر اساس فرمول مشخص‌شده در بخشنامه دستمزدی وزارت کار پایه سنواتی برای آن‌ها واریز می‌گردد. اما آن دسته از کارگاه‌هایی که فاقد طرح طبق بندی مشاغل هستند، به‌شرط آن‌که نیروی کار دارای سابقه یک‌ساله در آن کارگاه باشند (دائم و موقت) مشمول حق سنوات می‌شوند و یا یک سال از اخرین دریافت پایه سنواتشان گذشته باشد. در پایه سنوات سابقه کارگران در حقوق آن ها نمود پیدا می کند. کارگرانی که بیش از یک سال در محیطی مشغول بکار هستند حقوق متفاوتی با کارگرانی که تازه وارد سازمان شده اند، دارند. پایه سنوات بخش حمایتی حقوق محسوب می شود. برای دریافت اطلاعات بیشتر یه سایت نرم افزار میزان https://www.hesabdari-mizan.com/fa/ قسمت مقالات سایت مراجعه نمائید.