خواص قیسی

قيسي
اين ميوه که از خانواده هلو محسوب مي شود، ميوه اي است کوچک و برنگ نارنجي و زرد طلايي، با پوست و گوشت مخملي، نه بيش از حد آبدار اما بسيار لطيف و شيرين. برخي توصيف خود از عطر و طعم اين ميوه را چنين عنوان کرده اند، " ميوه اي معطر داراي ترشي بسيار خفيف و مزه اي ملايم که مي توان جايي بين هلو و آلو آنرا دسته بندي کرد.
به فارسى انواع آن را «زردآلو»، «شكرپاره»، «قيسى» و در كردستان «مشمش» نامند و خشك‏ كرده آن را برگه زردآلو و برگه قيسى و خوبانى گويند. در كتب طب سنتى قديم با نام «مشمش» آمده است. قيسي ها منابعي سرشار از بتاکاروتن و فيبر هستند و اولين نشانه هاي تابستان را به ما اعلام مي کنند. اگرچه زردآلو خشک يا همان قيسي و کنسرو زردآلو در طول سال و هميشه در دسترس هستند، ولي زردآلو تازه را که حاوي منبعي غني از ويتامين C است فقط در طول سه ماه فصل تابستان مي توان در کشور يافت کرد.
فوايد درماني قيسي
مصرف قيسي و زردآلو خواص درماني بسياري دارد كه از جمله مي‌توان به تصفيه خون، باز كردن عروق، رفع بوي بد دهان، پايين آوردن تب، برطرف كردن ورم مفاصل اشاره کرد. اين محصول همچنين براي كم خوني نيز بسيار مفيد است. مواد مغذي در قيسي مي تواند به حفاظت از قلب و چشم کمک نموده، و بدليل فيبر موجود در آن بدن را در مقابله با بيماري ها ياري مي نمايد. بتا کاروتن بالاي موجود در اين ميوه باعث مي شود اين محصول را جزو غذاهاي حافظ سلامت قلب دسته بندي کرد چرا که اين ماده در محافظت از کلسترول خوب بدن يا LDL درمقابل اکسيداسيون نقش مهمي را ايفا مي کند که از اين طريق به پيشگيري از بيماري هاي قلبي کمک مي کند.
قيسي حاوي كلسيم، سديم، پتاسيم، فسفر، آهن، ويتامين B3 ،B2 ،B1 و مواد نشاسته‌اي و چربي است.
طعم شيرين آن به علت مقدار زياد ساكارز (نوعى كربوهيدرات دوقندى كه همان شكر متداول مصرفى ماست) ميباشد و رنگ زرد مايل به نارنجى بافت و پوست آن به علت رنگدانه آنتي اكسيدان (مواد ضد سرطان) به نام بتا ـ كاروتن مى‏باشد (پيش‏ساز ويتامين A در بدن).
زردآلو و قيسي سنگين و دير هضم هستند و كودكان و سالخوردگان نبايد در مصرف آن زياده‌روي كنند.