شعر خانه خاموش ازمعینی کرمانشاهی

میروی، تا درپی ات شوروشری ماند بجا؟
عاشقی دیوانه، با چشم تری ماند بجا
کاش سرتا پا تو بودی آتش و من خرمنی
تا زتو دود و زمن خاکستری ماند بجا
از من سرگشته هرگز شرح عشقم را مپرس
این چه حاصل قصه ی رنج آوری ماند بجا
اینقدرهم بی نشان دراین گلستان نیستم
در قفس شاید زمن مشت پری ماند بجا
در دلم بعد از تو ای عشق آفرین همزبان
آتشی، شوری، فغانی، محشری ماند بجا
تا تو باز آئی، بجای پیکر رنجورمن
خانه ای خاموش و خالی بستری ماند بجا
باز گردی آن زمان، کزاین همه آشفتگی
جای من، تنها پریشان دفتری ماند بجا
شاعر : معینی کرمانشاهی
دکلمه : ف . تیزابی