خواص کنار

خواص کنار
ميوه كنار سرد و خشك است. ميوه نارس آن قابض و نافخ و رسيده آن دير هضم و خوردن 200 گرم آن مسهل صفرا از معده و روده هاست و حرارت را فرو مي نشاند.
خوردن ميوه رسيده ترش آن باز كننده گرفتگي هاي مجاري و كشنده كرم معده و روده است. براي سرد مجازان مضر است و بايد با سكنجبين خورده شود. ميوه خشك آن قابض است و آرد آن را كه از سائيدن كنار رسيده بدون هسته حاصل مي شود با كمي آب مخلوط كرده و با انواع شربتهاي مناسب مي خورند. سرخ كرده و بو داده ميوه كنار خيلي قابض است و براي اسهال و زخم روده ها و تبهاي گرم مناسب است. خوردن شيره مغز هسته آن تبهاي گرم خوني و صفراوي را دفع مي كند و براي آبله، سرخجه، و سرخك نافع است و عطش را تسكين مي دهد. دانه پخته آن قابض است و ضماد كوبيده آن براي شكستگي اعضاء بدن، براي رفع سستي اعضاء و سرعت حركت آنها نافع است. برگ كنار را سدر مي نامند. ضماد برگ كنار و شستن بدن با برگ آن براي زخمها و پاك كردن چرك بدن و تقويت موي سر و جلوگيري از ريزش مو و تقويت اعصاب نافع است. چوب كنار سردتر و خشك تر از برگ آن است و براي جلوگيري از خونريزي و زخم روده ها و اسهالي كه از ضعف معده ناشي شده باشد مفيد است و تنقيه با جوشانده چوب آن براي جراحات روده ها و گرد چوب آن براي زخم هاي گرم مانند زخم آبله مفيد است. خوردن جوشانده و پخته ريشه آن بسيار مغذي و مفيد است . براي اين كار در حدود 200 گرم ريشه آن را بيرون آورده، تميز كرده و پوست آن را خراش مي دهند و در آب ريخته و به جوش مي آورند تا عصاره ريشه بيرون آيد و آب كاملا سرخ رنگ شود. سپس آن را صاف نموده و مي خورند، براي چاق شدن و درخشاني رنگ چهره نافع و بسيار مقوي است. از صمغ درخت نيز براي رفع پوسته پوسته شدن و خارش سر استفاده مي شود.
سابقا در ايران موسوم بوده است كه پوست شاخه هاي درخت كنار را خشك كرده و ساييده كه آنرا با نام آرد كنار در بازار عرضه مي كردند. از اين آرد در دباغي استفاده مي شده است.